اثربخشی الگوی طراحی آموزشی نمایش اجزاء در مقایسه با آموزش سنتی در میزان دستیابی به اهداف سطح یادآوری و کاربرد در درس برنامه نویسی

هدف از اجرای این پژوهش بررسی اثربخشی الگوی طراحی آموزشی نمایش اجزاء در مقایسه با آموزش سنتی در میزان دستیابی به اهداف یادآوری و کاربرد در درس برنامه نویسی بود. جامعه آماری این پژوهش را تمامی دانشجویان کاردانی رشته نرم افزار دانشگاه جامع علمی و کاربردی شهرستان اسلام آباد غرب تشکیل می داد. به منظور انتخاب نمونه از روش خوشه ای تک مرحله ای، با در نظر گرفتن واحد کلاس به عنوان واحد نمونه گیری استفاده شد. تعداد حجم نمونه 30 نفر بود که به صورت تصادفی در دو گروه 15 نفره آزمایش و گواه قرار گرفتند. طرح این پژوهش، پیش آزمون – پس آزمون با گروه کنترل بود. ابزار اندازه گیری در این پژوهش عبارت بود از آزمون محقق ساخته ای که دو سطح اهداف یادآوری و کاربرد مریل را می سنجید. روایی هر دو آزمون به روش روایی محتوایی توسط متخصصان درس مورد نظر سنجیده شد و پایایی آن به روش آلفای کرنباخ برای آزمون یادآوری برابر 71/0 و برای آزمون کاربرد برابر با 75/0 به دست آمد. داده های جمع آوری شده به وسیله نرم افزار spss و با روش آماری کوواریانس مورد تحلیل قرار گرفت. یافته های این پژوهش نشان داد که: میزان دستیابی به اهداف سطح یادآوری در گروهی که توسط الگوی مریل آموزش دیده بودند بیشتر از گروه کنترل است(01/0>p)؛ و همچنین، میزان دستیابی به اهداف سطح کاربرد در گروهی که توسط الگوی مریل آموزش دیده بودند بیشتر از گروه کنترل است(001/0>p).